Nazywam się Maciej Borowski jestem synem Wita Borowskiego cierpiącego na guza mózgu wyścielonego na wysokości móżdżku nie operacyjnego. Choroba została zdiagnozowana w 1981 roku w lipcu. Lekarze dawali mu małe szanse przeżycia ok 2 lat. Ojciec przyjął preparat TP1 i TP2 przed naświetlaniami w 1981 roku. Przeżył jeszcze 38 lat zmarł 2019 w sierpniu na niewydolność oddechową po ciężkim urazie ortopedycznym złamanie szyjki kości biodrowej.

W prawdzie nie znałam doktora Podbielskiego, ale moja babcia znała. Jeździła do pana doktora po mikroelementy jeszcze wtedy kiedy nie można ich było zamówić przez Internet. Moja babcia bierze je całe życie, tak samo moja mama. Moja babcia ma 85 lat i czuję się świetnie jak na swój wiek. Ja brałam je z doskoku niestety. W tej chwili jestem w trakcie leczenia nowotworu piersi. Regularnie i w dużych ilościach biorę mikroelementy od grudnia zeszłego roku. Nie zrezygnowałam z leczenia konwencjonalnej medycyny i w tej chwili jestem w trakcie chemioterapii. Biorę czerwoną chemię w cyklach co 2 tygodnie, a mimo to czuję się wspaniale. Nie mam żadnych skutków ubocznych chemioterapii. Mam świetne wyniki krwi. Wiem, że moje nastawienie psychiczne też dużo robi, bo jestem spokojna. Wiem, że mikroelementy mi bardzo pomagają i świetnie współgrają z chemioterapią i wiem, że dzięki nim m.in. będę zdrowa. Mikroelementy są czymś z czym nie rozstanę się już do końca życia. Zawsze będę je brać. Uważam, że to wspaniałe, że mamy taki lek. Poleciłam je już wielu osobom. Niestety część nie wierzy i ich nie bierze, a też walczą z rakiem. Część powiedziała, że będzie je brać po konsultacji z lekarzem. A lekarz oczywiście powiedział, że pacjent ma nie brać niczego co nie jest przepisane przez niego. Ja nie powiedziałam nic mojej pani onkolog. Uważam, że jest to moja sprawa i mam prawo oprócz medycyny konwencjonalnej wspierać się medycyną niekonwencjonalną. Nie miałam jednak odwagi zrezygnować całkowicie z leczenia medycznego. Ale wiem, że dzięki mikroelementom przetrwam to bez żadnych skutków ubocznych i będę w pełni zdrowa.
Pozdrawiam
Renata Gryciuk

Sama na sobie nie doświadczyłam, mąż opowiadał mi o guzie na szyi, którego się pozbył w 3 miesiące, robił okłady z preparatem TP 2. Natomiast widziałam jak okłady zadziałały na nieregularną, rosnącą narośl na łydce. Pozostało jedynie zabarwienie na skórze. Mąż opowiedział mi o ojcu swojego kolegi, który miał raka jelit. Ten Pan pił dużo alkoholu. Wypisali go ze szpitala z informacją, że ma przed sobą 3 miesiące życia. Przestał nadużywać, robił okłady na brzuch TP 2, przeżył jeszcze 10 lat. Ponownie powrócił do nałogu, przestał stosować okłady i zmarł. Jestem wdową, mój mąż poznał osobiście doktora, jeździł do niego do Międzyrzecza. Mam nadzieję, że te informację będą przydatne. Pozdrawiam Lidia

Efekty lecznicze były tak imponujące, iż jeden z sanitariuszy zwrócił się do dr Podbielskiego z prośbą o pomoc dla bliskiej mu kobiety. Została ona wypisana z Instytutu Onkologii w Gliwicach, nie widziano już dla niej ratunku. Rozpoznanie: rak macicy. Podawano jej preparat. Wyzdrowiała i żyła jeszcze 17 lat. Od czasu, gdy siostrze Joanny Czubińskiej zrobił się guz na mózgu, lekarze dali jej miesiąc życia. Pani Joanna zaczęła podawać jej preparat. Było to 2 lata temu i siostra żyje (Bożena Stępień, Beata Hanusik-Znamirowska, 1989 r.).