Badania Mikroelementów TP2 Badania TP2

W związku z tym, że mikroelementy TP2 wykazują wpływ na leczenie chorób nowotworowych, co zostało potwierdzone świadectwami wielu osób, podjęto decyzję o przeprowadzeniu badań laboratoryjnych celem ustalenia wpływu preparatu na komórki nowotworowe.

Jednostka Badawcza

Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN Laboratorium Doświadczalnej Terapii Przeciwnowotworowej

Sposób przeprowadzenia badań

Badania zostały wykonane in vitro (w warunkach laboratoryjnych) na pięciu liniach ludzkich komórek nowotworowych: raka płuc, raka prostaty, raka piersi, raka jajnika, raka jelita grubego.

Pełne sprawozdanie

Podsumowanie badań

Na podstawie badań, które zostały przeprowadzone, wynika, że preparat TP2 wykazywał ok. 2-2.5 razy wyższą aktywność w porównaniu do preparatu TP1, w hamowaniu wzrostu komórek nowotworowych (w warunkach laboratoryjnych). Większa aktywność TP2 związana była z obecnością jonów żelaza i miedzi w tym preparacie.

Wyniki dla TP2

Preparat TP2 został zastosowany bezpośrednio na komórki nowotworowe w różnych stężeniach (rozcieńczeniach). Liczba komórek po potraktowaniu badanymi preparatami była porównywana do liczby komórek kontrolnych (niczym nie traktowanych) i określana była jako % żywych komórek w porównaniu do komórek kontrolnych traktowanych jako 100%.

Rak prostaty (PC-3 ludzkie komórki raka prostaty)

Preparat TP2 w najwyższym zastosowanym rozcieńczeniu 1:400 komórki nowotworowe raka prostaty zahamował o ok. 78 % (w warunkach laboratoryjnych), czyli żywych komórek nowotworowych raka prostaty zostało tylko ok. 22 % w porównaniu do komórek kontrolnych.

Rak jelita grubego (HT-29 ludzkie komórki raka jelita)

Preparat TP2 w najwyższym zastosowanym rozcieńczeniu 1:400 komórki nowotworowe raka jelita grubego zahamował o ok. 97 % (w warunkach laboratoryjnych), czyli żywych komórek nowotworowych raka jelita grubego zostało tylko ok. 3 % w porównaniu do komórek kontrolnych.

Rak jajnika (A2780 ludzkie komórki raka jajnika)

Preparat TP2 komórki nowotworowe raka płuc i raka piersi zahamował o ok. 96 %, czyli żywych komórek nowotworowych raka płuc i raka piersi zostało tylko ok. 4%.

Rak płuc (A549 ludzkie komórki raka płuc)

Preparat TP2 w najwyższym zastosowanym rozcieńczeniu 1:400 komórki nowotworowe raka płuc zahamował o ok. 96 % (w warunkach laboratoryjnych), czyli żywych komórek nowotworowych raka płuc zostało tylko ok. 4 % w porównaniu do komórek kontrolnych.

Rak piersi (MCF-7 ludzkie komórki raka gruczołu piersiowego)

Preparat TP2 w najwyższym zastosowanym rozcieńczeniu 1:400 komórki nowotworowe raka piersi zahamował o ok. 96 % (w warunkach laboratoryjnych), czyli żywych komórek nowotworowych raka piersi zostało tylko ok. 4 % w porównaniu do komórek kontrolnych.

Opinie ekspertów

Dr Tadeusz Podbielski w 1945 r. rozpoczął pracę i badania nad preparatami TP. Poniżej znajdują się opinie innych ekspertów oraz instytucji po przeprowadzonych badaniach i weryfikacji preparatów TP.

Akademia Medyczna w Poznaniu

Akademia Medyczna w Poznaniu nawiązując do przeprowadzonych w Katadrze oznaczeń jonów Co, Mg, Zn w preparacie TP1 oraz Co, Mg, Zn, Cu, Fe w preparacie TP2, opracowanych przez dra Podbielskiego stwierdzam, że z piśmiennictwa fachowego nie wynika, aby skład ten oraz sposób dawkowania mogły stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. (Prof. dr hab. Jan Pawlaczyk, Akademia Medyczna w Poznaniu, dnia 28 kwietnia 2003 r.)

Instytut Żywności i Żywienia

Instytut Żywności i Żywienia w odpowiedzi na pismo o wydanie opinii dotyczącej produktów mikroelementy TP1 i TP2 wg. dr Tadeusza Podbielskiego: instytut nie zgłasza zastrzeżeń do składu w/w produktów oraz proponowanego dawkowania. (Z-ca Dyrektora ds. Bezpieczeństwa Żywności dr n. med. Lucjan Szponar, Instytut Żywności i Żywienia im. Prof. dra med. Aleksandra Szczygła w Warszawie, dnia 5 grudnia 2003 r.)

Główny Inspektorat Sanitarny

Główny Inspektorat Sanitarny uprzejmie informuje: w/w produkty uzyskały pozytywną opinię Instytutu Żywności i Żywienia z dnia 5 grudnia 2003 r. i mogą zostać wprowadzone do obrotu w Polsce. (Dyrektor Maria Stachowiak, Główne Inspektorat Sanitarny, dnia 17 lutego 2004 r.